سر ز پايت برندارم روز و شب
روز و شب را همچو خود مجنون كنم
روز و شب را كي گذارم روز و شب؟
جان و دل از عاشقان مي‏خواستند
جان و دل را مي‏سپارم روز و شب
تا نيابم آن چه در مغز منست
يك زماني سر نخارم روز و شب
تا كه عشقت مطربي آغاز كرد
گاه چنگم گه تارم روز و شب
مي‏زني تو زخمه و بر مي‏رود
تا به گردون زير و زارم روز و شب
ساقيي كردي بشر را چل صبوح
ز آن خمير اندر خمارم روز و شب
اي مهار عاشقان در دست تو
در ميان اين قطارم روز و شب
مي‏كشم مستانه بارت بي‏خبر
همچو اشتر زير بارم روز و شب
تا بنگشايي به قندت روزه‏ام
تا قيامت روزه دارم روز و شب

××××××××××××××××

خدايا....
چه خوش است ....
در دشت آرامش ياد تو گام برداشتن
با نگاه مهرباني تو نفس كشيدن
و با تبسم رضاي تو به سر بردن
خدايا: مي دونم اونطور كه شايسته اي
تورو عبادت نكردم..من به اميد رحمت و
مهربوني تو مي يام در خونه ات. چرا
كه من جز تو کسي رو ندارم
الهي و ربي من لي غيرک

این وبلاگ را با تمام نوشته هایش
به روح بلند و ملکوتی برادرانم پاسدار اسلام شهید
احمد علیزاده و اکبر علیزاده تقدیم می نمایم